Σάββατο 10 Μαρτίου 2007

Περίληψη 2ου κύκλου

θέατρο απο τον Kabamaru igano




(Σκηνικό: το απομεσήμερο δυο φίλοι , ένας από τους εκλεκτούς συγγράφεις του επικού βιβλίου παπαραιζ, καμπαμαρου, και ένας τυχαίος φίλος του, απολαμβάνουν τον καφέ τους σε μια κεντρική και αρκετά γουστόζικη καφετέρια των Αθηνών. 
Ύστερα από κάμποση ώρα και αφού έχουν εξαντλήσει τα θέματα του βάζελου και η συζήτηση τους έχει φτάσει σε ένα τέλμα ο φίλος του καμπαμαρου ερωτάει για την εξέλιξη του παπαραιζ)





Φίλος Καμπαμαρου: Τι λέει ρε με παπαραιζ? Το έχω χάσει το κονσεπτ λίγο. Για ρίξε καμιά περιληψούλα να μπω στο κλίμα
Καμπαμαρου: Μαλακά δε το διαβάζεις ε?
Φ.Κ: Όχι απλά πέσαν δουλείες και δεν είχα χρόνο να ασχοληθώ
Κ: ω βαριέμαι όλο το στόρυ τώρα
Φ.Κ: Όχι ρε από την πρώτη περίληψη που είχες κάνει και μετά λέγε. Από κει δε το έχω διαβάσει
Κ: καλά!...Λοιπόν έχουμε και λέμε. Ο Tζέημς μας άφησε χρόνους. Πήγε να βρει ο καημενούλης βατόμουρα όπως του είχε ζητήσει ο Δαίμονας Άριοχ δίνοντας του μόνο 5 λεπτά για να τα καταφέρει και έτσι να γίνει μεγάλος και τρανός αλλά……
Φ.Κ τι αλλά?
Κ: Δυστυχώς δε τα κατάφερε κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή, γιατί μπουρδουκλώθηκε σε κάτι βατομουριές που του είχε υποδείξει το τρελό κοριτσάκι και ψόφησε. Τελικά η αναζήτηση του στάθηκε μοιραία για τον ίδιο αλλά και τραυματικό βίωμα για το τρελό κοριτσάκι που τον είδε να πεθαίνει μπροστά στα μάτια της.
Φ.Κ: Αχ! αυτά είναι τα παιχνίδια της μοίρας.
Κ: Τεσπα. Λίγες ώρες πριν από το ατύχημα η Κυρία Ιρένα πήγε στον Χάμιλτον να ζητήσει τσάι αλλά μάταια γιατί δεν είχε ο κερατάς.
Φ.Κ: Χμ…
Κ: λοιπόν ψιλοφρίκαρε η γριούλα όταν άνοιξε ο Χάμιλτον την πόρτα γιατί είδε κάτι πεντάλφες στο πάτωμα και τέτοια σκηνικά και άρχισε να τον βρίζει και να τον χτυπά
Φ.Κ: σκατόγριες μαλάκα… την φαντάζομαι με κατακόκκινα μάτια από το θυμό να ξερνά σάλιο από την μασέλα της….
Κ: χαχαχ ρε μαλάκα η Ιρενα είναι Γιαγιά με τρόπους.
Φ.Κ: Έλα προχώρα!
Κ: Λοιπόν βγήκε η καημένη να πάει να αγοράσει κανα φακελάκι τσάι στο σουπερ μάρκετ και εκεί βρήκε τον θαυμαστή της τον Τζέρρυ, τον μπεκρή, που την προσκάλεσε να πάνε σπίτι του να πάρουν εκεί το τσάι τους παρέα …
Φ.Κ: Το «τσάι» τους? Ήθελε να την παρασύρει σε ερωτικά παιχνιδάκια ο ανωμαλιάρης
Κ: Άθλιο μαλάκα ! Ρε δε παίζει αυτό που λες απλά είναι θαυμαστής της…Η Ιρένα είναι το μοναδικό ον στη γη που μπορεί λίγο να τον κάνει να ξεφύγει από τους εφιάλτες του και το ποτό …
Φ.Κ: ποιους εφιάλτες ρε? καλά για τον πούτσο μαλάκα!
Κ: Ρε σταμάτα!.. ο άνθρωπος είδε δαίμονες και σατανάδες να πλακώνονται στην έρημο όταν ήταν μικρό παιδάκι δεν είναι και λίγο πράγμα…δηλαδή μαλακα άμα σου τύχαινε αυτό εσύ τι θα έκανες?
Φ.Κ: Θα έκλανα μέντες μαλακα αλλά να σου πω κάτι …χάχα !! ..Δε πάτε καλά εκεί στο παπαραιζ. Άντε λέγε τώρα
Κ: λοιπόν σε αγνοώ και συνεχίζω. Που λες ο Άλλεν, το πρωινό εκείνο που ακολούθησε την νύχτα που είχε πηδήξει την Κρυστάλλω
Φ.Κ: ποια?
Κ: Την γκόμενα εκείνη που τελικά την γκάστρωσε…. ξέρεις μωρέ ποια λέω… την μανά του Αλέξις
Φ.Κ: α ναι θυμήθηκα
Κ: λοιπόν την επόμενη μέρα ξυπνάει με φρικτούς πόνους ,,,μια φωνή μέσα του τον προειδοποιεί για μια απειλή που έρχεται και αυτός τρέχει στον Τζέρρυ να του δώσει τάχαμου το πορτοφόλι που είχε χάσει αλλά στη πραγματικότητα αυτό που θέλει είναι να βρει ένα καταφύγιο για να κρυφτεί από αυτό το άγνωστο που τον καταδιώκει.
Φ.Κ: Τι λες τώρα? σοβαρά?
Κ: Ναι σου λέω… πάει που λες στο σπίτι του Τζέρρυ…. εκεί ο Τζέρρυ τρώει κάτι φλασιές, τον παίρνει από το χέρι και τον οδηγεί με το αυτοκίνητο του σε μια έπαυλη. Αρχίζει λοιπόν να του δίνει πληροφορίες για την μυστική του φύση και να του εξιστορεί γεγονότα που αγγίζουν την σφαίρα της φαντασίας. Ο Τζέρρυ λειτουργεί κάτι σαν τον λυτή στο σταυρόλεξο της ζωής του Άλλεν με λίγα λόγια .Όλα αυτά τα τρομερά που είχε γίνει μάρτυρας μικρός σχετίζονται με την αινιγματική φιγούρα του Άλλεν.
Φ.Κ: Ωραίο αυτό μυστηριακό…Φαντάζει επικό θα έλεγα… και μετά?
 Κ: Ε, μετά αποκαλύπτεται οτι ο Αλεν τόσο καιρό κρύβεται από τους διώκτες του κατοικόντας σε άλλα σώματα, πρώτα του Χάμιλτον και εσχάτως της Ιρένα...ειναι λίγο μπέρδεμα προς το παρόν.
Φ.Κ: Ποιός ήρθε;
Κ: Α και δεν σου πα.. μέσα σε όλα αυτά ο σίγμα, ο Λευτέρης δηλαδή, φωνάζει πυρ σε δαίμονες και ανησυχεί άμα του φύγουν και τα άλλα γράμματα της αλφαβήτου
Φ.Κ:………………….
Κ: Τι έγινε έμεινες άφωνος μαλάκα?.....Δε σε χάλασε ε?
Φ.Κ: Καλά για τον πούτσο το βαρύ ….άκυρα όλα!
Κ: Ρε κατάλαβες τίποτα?
Φ.Κ: Όχι
Κ: Ούτε εγώ…..Αλλά … το παπαραιζ τα σπάει μαλάκα και όπου να ναι έρχονται νέα επεισόδια που θα τα ξεδιαλύνουν όλα....… που θα καθηλώσουν και τον πιο απαιτητικό αναγνώστη και θα αποθεωθούν από τις κριτικές των ειδικών!!!!!!!!!

(οι ώρες πέρασαν και οι δυο φίλοι αναχώρησαν για τα σπίτια τους. Ο φίλος του καμπαμαρου αν και λίγο χαμένος από το κονσεπτ γοητεύτηκε από το μυστήριο της πλοκής έτσι όπως του το εξιστόρησε με το μοναδικό και γλαφυρό του τρόπο ο καμπαμαρου και αμέσως με την επιστροφή του στο σπίτι συνδέθηκε με την ιστοσελίδα και άρχισε να καταβροχθίζει με λαιμαργία μια μια τις λέξεις του έπους…)

ΤΕΛΟΣ

11 σχόλια:

mithrandir είπε...

Geia sou re F.K!

kabamaru είπε...

ela mwri paparise treli omada...pame reiiiiiiiiiii!!!!!!!!!!!!!!!! dunata!!!!!!!

DrStein είπε...

Kabamaru, είσαι ο καλύτερος μαέστρος των περιλήψεων.....

Fight Back είπε...

kabamaru εκπληκτικη περιληψη, αλλα αυτος ο φιλος σου πολυ γραφικος..

πολυ γελιο το παπαραιζ, εσωσες την παρτιδα kabamaru
μηπως να το γυρισουμε σε κωμωδια καταστασεων ή φαρσα?

Downhill.... είπε...

ΗΡΘΕ ΤΟ ΤΕΛΟΣ (Πεσιμιστής)

Downhill.... είπε...

I hate paparise...'cause you know...you're just standing there, minding your own bussiness and suddenly it crawls up your leg and bites your ass and you go like..."no paparise!!...no! Get away paparise!!

Screw you guys...i'm going home!

mithrandir είπε...

Come play with us Downhill...
For ever...and ever...and ever...

kabamaru είπε...

dr stein--> thx

fight--> ontws polu grafikos ;)

downhill--> screw you cartman

mithra--> ela re donwhill paikse mazi mas se theloume!

Ανώνυμος είπε...

Kala akyra ola...To katalabainete ki eseis oi idioi...And no more meetings please...!!

satya είπε...

Ναι γεια σας, με ακούτε??? απο Χαλάνδρι τηλεφωνώ..... Θα ήθελα να παίξω το παιχνίδι με τις σφραγίδες!!!!!

(.... που έχω μπλέξει μανούλααααα....)

Ανώνυμος είπε...

τέτοια αγωνία είχα να νιώσω απ' όταν ήμουν παιδίσκη και διάβαζα το καπλάνι της βιτρίνας.
περιμένω τη συνέχεια.

μια φανατική θαυμάστρια του παπαράηζ