Τρίτη 9 Ιανουαρίου 2007

Τζέημς Χάμιλτον


"Άριοχ! Άριοχ, εμφανίσου! Ο υπηρέτης σου σε καλεί!"

Ο Τζέημς Χάμιλτον έστεκε ιδρωμένος πάνω από τα περίεργα ιερογλυφικά που είχε γράψει πάνω στο μαρμάρινο πάτωμα του μισοσκότεινου σαλονιού του. Τα μυστηριώδη γράμματα και σχήματα πάνω στα οποία στεκόταν, μαζί με τα αναμμένα κάρβουνα που σιγόκαιγαν στο μικρό χάλκινο μαγκάλι, έμοιαζαν με διάσπαρτα κιτρινοκόκκινα καρφιά στο λιγοστό φως που προσέφεραν τα κεριά, όπως αυτό πολλαπλασιάζοταν από την αντανάκλαση του πάνω στους τέσσερεις κυρτούς καθρέφτες που κρέμονταν στους τοίχους.
Τα χέρια του έτρεμαν, τα μάτια του ήταν κοκκινισμένα και το λιπόσαρκο κορμί του έσταζε χοντρές στάλες ιδρώτα στο πάτωμα, οπου αναμιγνύοταν με κάποιο άλλο υγρό που είχε χυθεί.

Ο φανατικός ζήλος με τον οποίο είχε αφοσιωθεί στον μυστικισμό και στις απόκρυφες τέχνες τους τελευταίους μήνες τον είχαν μεταμορφώσει σε ένα πλάσμα αδύναμο και ισχνό. Και το βλέμμα του είχε αλλάξει. Ένα περίεργο βλέμμα αναδυόταν τώρα μέσα από τα κουρασμένα μάτια του, όλο συγκέντρωση, πανουργία...και λαιμαργία.

27 χρονών και κάποτε είχε αγγίξει σχεδόν την επιτυχία με ορισμένα βιβλία-κόμικ του, με super ήρωες - σεναριογράφος κόμικ ήτανε - που έκαναν αίσθηση στην underground κοινότητα (ο Άνθρωπος Κωλοβακτηρίδιο ήταν η πιο αξιομνημόνευτη δημιουργία του).
Όμως, όσο και αν προσπάθησε, ποτέ δεν κατάφερε να εξαργυρώσει το ταλέντο του με ένα mainstream hit. Στο τέλος όλες οι ιστορίες του έβγαιναν γκροτέσκες, με τους χαρακτήρες του να βρίσκουν συνήθως κάποιον απότομο και φριχτό θάνατο, και αυτό ποτέ δεν πούλησε σε αναγνώστες που αποζητούν το happy end.
Αυτός όμως ήταν αποφασισμένος να γελάσει τελευταίος και να γευτεί την γλυκιά γεύση της επιτυχίας. Τι δεν θα έδινε για να γράψει αυτό το έργο που θα τον έκανε φίρμα! Του είχε γίνει έμμονη ιδέα και ήτανε διατεθειμένος να κάνει τα πάντα για αυτό, ακόμα και την ψυχή του να πουλήσει στο διάολο που λένε!
Το έψαξε λοιπόν καλά και προς μεγάλη του έκπληξη είδε πως δεν ήτανε ο μόνος ούτε και ο πρώτος που το σκέφτηκε. Πολλοί επιτυχημένοι stars είχανε κάνει ανάλογες συμφωνίες με ποίκιλλα ανταλλάγματα - και μήπως δεν άξιζε θυσίες η Τέχνη και τα Όνειρα κάποιου; ακόμα και να συνδιαλεχτείς και έρθεις σε συμφωνία με τις Σκοτεινές Δυνάμεις;  Γιατί όχι και αυτός λοιπόν; Γιατί όχι για μια ιστορία; Την καλύτερη ιστορία που θα έγραφε ποτέ...

Πέρασαν μήνες προσεκτικής προετοιμασίας.
Μπορεί η αφοσίωσή του στον στόχο του να είχε το ανάλογο αντίκτυπο στην κοινωνική του ζωή αλλά ήταν πια έτοιμος για την τελετή.
Είχε ακολουθήσει πιστά όλες τις οδηγίες από τα σπάνια γριμόρια και τα αρχαία συγγράματα που είχε καταφέρει να συγκεντρώσει.
Μα τώρα η αμφιβολία τον είχε κυριεύσει καθώς είχαν περάσει πέντε ώρες διαλογισμού και απαγγελίας ψαλμών χωρίς να γίνει κάτι.

Μήπως τελικά ήταν απλά ανόητος;


Συγκέντρωσε τις δυνάμεις του και ύψωσε την φωνή του:

"Άριοχ, άκου το κάλεσμα και εμφανίσου!"

ΜΠΑΜ! ΜΠΑΜ!!

Δύο χτυπήματα ακούστηκαν κάτω απ'το πάτωμα στο σημείο που στεκόταν. Ένα σκυλί άρχισε να γαυγίζει έξω στο δρόμο.
Η καρδιά του Τζέιμς έφτασε στο λαρύγγι του. Από τη ταραχή του, το χέρι του τινάχτηκε και έριξε κάτω την βαριά σιδερένια αλυσίδα που είχε κρεμάσει περιμετρικά, προκαλώντας έναν ακόμα μεγαλύτερο κρότο.

"Θα κάνεις επιτέλους ησυχία; Προσπαθώ να κοιμηθώ!!!"
...Αυτή η τρελλόγρια από κάτω είναι, η Ιρένα Πάβλοβιτς... Δεν μας παρατάει και αυτή! (ενστικτωδώς έτριψε ένα φρέσκο καρούμπαλό στο κεφάλι του)

Εκείνη ακριβώς τη στιγμή, σε ένα δευτερόλεπτο διαύγειας συνειδητοποίησε την κατάσταση στην οποία βρίσκεται. Τόσο καιρό έχανε το χρόνο του κυνηγώντας ανεμόμυλους. Σίγουρα δεν πήγαινε καλά στα μυαλά του πιστεύοντας τέτοιες ανοησίες... Η επιτυχία δεν θα ερχότανε με θαύματα και κουραφέξαλα αλλά με σκληρή δουλειά και θετική ενέργεια.
Ε λοιπόν καιρός να αφήσει την απελπισία και να στρωθεί στη δουλειά. Και πρώτα πρώτα συμμαζεύοντας το χάος που είχε καταντήσει το δωμάτιό του.

Όταν άναψε το φως είδε έναν τύπο με κοστούμι να κάθεται στην πολυθρόνα, στην γωνιά του δωματίου, και να τον κοιτάζει με το πιο κυνικό μειδίαμα ζωγραφισμένο στα χείλη του.

"Γειά σου Τζέημς."

"Αα...Άριοχ;;" Δεν πίστευε στα μάτια του ο Χάμιλτον
"Με κάλεσες," είπε απλά ο κουστουμάτος, ενώ έστρεψε το βλέμα του σε ένα οικογενειακό κάδρο κρεμασμένο στον τοίχο.
"Ννν...ναι."
"Βλέπω οτι έχεις μεγάλο ενδιαφέρον για την λογοτεχνία"

Σήκωσε ένα βιβλίο από τον άτακτα πεταμένο σωρό πάνω στο πάτωμα του δωματίου και άρχισε να το περιεργάζεται.

"Εί...είμαι συγγραφέας," κατάφερε να πει ο Τζέημς.
Λοιπόν. Τί ζητάς;"
Ο Τζέημς ξεροκατάπιε, το σκέφτηκε λίγο και έδωσε την καλύτερή του απάντηση:
"Εχμμ.. λοιπόν...ξέρεις...επιτυχία, λεφτά...δόξα!"
"Και πως σκοπεύεις να τα αποκτήσεις όλα αυτά;" συνέχισε το παιχνίδι των ερωτήσεων  ο κομψός κύριος.
"Με... μιά ιστορία!"


Η απάντηση που πήρε φάνηκε να διασκεδάζει τον νυχτερινό επισκέπτη του Τζέημς, αν κρίνουμε από το νέο χαμόγελο που εμφανίστηκε στο πρόσωπό του, ωστόσο τα μάτια που τον παρατηρούσαν δεν είχαν ίχνος ανθρώπινης ευθυμίας μέσα τους.
Άφησε το βιβλίο που κρατούσε να πέσει στο πάτωμα.

"Έ..ένα βιβλίο..." είπε σαν υπνωτισμένος ο Τζέημς Χάμιλτον



"Σύμφωνοι", έσπασε την κατάνυξη, ο Άριοχ "...ξέρεις τι σημαίνει αυτό."
"...Ναι."
"Τότε φέρε το αψέντι να σφραγίσουμε τη συμφωνία"
"Ορίστε, Δούκα μου!" του έδωσε το μπουκάλι με το αψέντι
"Και τώρα τα βατόμουρα, που θα βουτήξουμε στο αψέντι"
"..."
"Και τώρα τα βατόμουρα!" επανέλαβε
"Ποιά;; Δεν ξέρω τίποτα για βατόμουρα!", παραδέχτηκε με ξεψυχισμένη φωνή ο Τζέημς
"Θέλεις να πεις οτι δεν έχεις μαζί σου ΤΟ μπολ με τα φρέσκα βατόμουρα;" Ο Άριοχ χαμογέλασε αφήνοντας να φανούν τα κατάλευκα, κοφτερά του δόντια
"Εε, μισό λεπτό, αυτό δεν το έχω ακούσει ποτέ, δηλαδή δεν μπορούμε να κάνουμε χωρίς τα βατόμουρα; Ω, Αρχοντα των επτά Σκοταδιών..."

O Χάμιλτον έκοψε την πρόταση του απότομα κοιτάζοντας το ζευγάρι των δαιμονικών ματιών (μάτια ενός παράφρονα όπως συνειδητοποιούσε τώρα) να τον παρακολουθούν. Ξεροκατάπιε και άρχισε να ιδρώνει πάλι, ενώ τα δάχτυλά του κατευθύνθηκαν ενστικτωδώς προς τον λαιμό του ωσπου βρήκαν και έσφιξαν σφιχτά το φυλαχτό που είχε περασμένο εκεί.

"Είναι απλό. Βατόμουρα για την ψυχή σου. Ή τα βρίσκεις μέσα σε 5 λεπτά ή έρχεσαι μαζί μου... Για πάντα"

"...Και που θα βρώ τέτοια ώρα ένα μπολ φρέσκα βατόμουρα...μέσα σε 5 λεπτά;!"



Θα καταφέρει άραγε να βρεί τα βατόμουρα ο ήρωάς μας ώστε να πιάσει η συμφωνία με τον διάβολο; 
Ή θα τον φάει η μαρμάγκα; 
Εεε; Ε; 
Ε;




Απαντήσεις, αγαπητέ αναγνώστη, θα δοθούν σε επόμενο επεισόδιο, stay tuned!

8 σχόλια:

kabamaru είπε...

sataniko!!! ekpliktiko!!! thumizei to mitho tou faoust alla fantazei anwtero! ta vatomoura einai to kleidi gia na pragmatopoih8ei h epithumia tou hamilton!!! Me agvnia to epomeno epeisodio anamenetai. ANte na teleiwnoume me tous xataktires parakalw!!!!!

mc είπε...

Χαχαχαχαχα!
Ο Άριοχ ζήτησε ΤΟ μπολ με τα βατόμουρα; Φανταστικό!

Downhill.... είπε...

ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΥ!! ΠΑΛΙΟΣΑΤΑΝΙΣΤΗ!!! ΞΟΥ ΞΟΥ!!!

Downhill.... είπε...

MITHRA!! μένω άναυδος!! Ξέρεις οτι δεν εχω νετ σπίτι και οτι αποκλειται να είχα δει΄την ιστορία σου πρίν δημοσιεύσω την δικιά μου!!!! Και μπορούν οι 2 να συνδεθούν τόσο γλυκά!!!!!

Απίστευτο!! Πραγματικά απίστευτο!!!!

Πρέπει να κάνουμε ένα chating, εγώ, εσύ και ο Fb... επίσης προφανές είναι οτι θα χρειαστώ kabamaru...

DrStein είπε...

!!!

Vas είπε...

Mithra χαραμίζεσαι...

mithrandir είπε...

Tha ginei o xamos

Fight Back είπε...

Διαολεμενη εξελιξη. Σιγα σιγα δενει η ιστορια, συγχαρητηρια mithrandir